با اعلام فلسطین به عنوان سرزمین موعود و آغاز مهاجرت یهودیان به این منطقه، همواره یکی از مباحث مورد مناقشه، توسعه‌طلبی اسرائیل نسبت به اراضی فلسطینی بوده است. این کشور تا قبل از دهه هفتاد با سوء استفاده از فضای سنگین جنگ سرد، در سرزمینهای عربی وارد درگیری‌های نظامی شد و بخش‌هایی از آنها را به اشغال در آورد. با عبور از دهه هفتاد توسعه‌طلبی اسرائیل از طریق زور و اجبار از نظر جامعه جهانی قابل پذیریش نبود. از این‌رو اسرائیل، توسعه‌طلبی را از طریق انتقال یهودیان به مناطق اشغالی 1967 و اسکان آنان در آن مناطق در قالب شهرکسازی ادامه داد تا بتواند بافت جمعیتی این سرزمین‌ها را به نفع یهودیان تغییر دهد. در این مقاله ضمن بیان این روند سعی شده تا آنرا در قالب "نظریه میدان متحد" استفان بار جونز تحلیل و بررسی نماید که در پایان این نتیجه حاصل می‌شود که اسرائیل در پس شهرکسازی به دنبال توسعه‌طللبی و الحاق سرزمینهای اشغالی فلسطین می‌باشد.
)