بررسی کشورهای مختلف نشان داده است که ساختارهای جمعیتی جوان و شرایطی که با عنوان «برآمدگی جوانان» شناخته میشود، معمولاً کشورها را مستعد انواع خشونتهای سیاسی میکند. همچنین نظریههای انقلاب تاکید دارند که این مولفه به صورت بالقوه فرصتها و انگیزشهای خشونت را بهویژه در میان کشورهای درحال توسعه افزایش میدهد و امکان بیشتری برای انقلاب با عرضه بیش از اندازه جوانانی با مطالبات حقوقی مشخص و انگیزشهایی ضدسیستمی در هنگام تعامل آنها با ترافیک نهادی متصلب و بیکاری گسترده بوجود میآورد. نظریه «برآمدگی جمعیت جوان» تاکید دارد این پدیده با افزایش خطر منازعات مسلحانه داخلی و تروریسم در نظامهای اقتدارگرا همراه است و تاثیری مشابه هم در کشورهای دموکراتیک دارد. پژوهش حاضر، درصدد درک و تشریح نسبت برآمدگی جمعیت جوان در منطقه خاورمیانه بهویژه کشور مصر پس از انقلاب این کشور در سال 2011 و سربرآوردن خشونت و تروریسم در این کشور است.