مقاله پیش‌رو با هدف بررسی جایگاه ترکیه در دیپلماسی انرژی اتحادیه اروپا و راهکارهای ورود جمهوری اسلامی ایران به مسیر جنوبی ورودی انرژی این اتحادیه در دوره پسابرجام به نگارش درآمده است. اتحادیه اروپا برای رهایی از وابستگی شدید به انرژی روسیه به عنوان یک رقیب استراتژیک، روی به تنوع‌بخشی مبادی ورودی انرژی آورده است. در این میان، نقش ژئوپلیتیک ترکیه به عنوان مسیر جنوبی انرژی اتحادیه اروپا در راستای سیاست تنوع‌بخشی مذکور، دارای اهمیت روزافزون شده است. این نقش به طور طبیعی جمهوری اسلامی ایران را در همسایگی مسیر جنوبی انرژی اتحادیه اروپا قرارداده است. با درنظر گرفتن بحران اوکراین، بی‌ثباتی‌های ژئوپلیتیکی خاورمیانه و نیاز مبرم اروپا به مبادی انرژی متعدد، چگونه می‌توان از منافع و فرصت‌های مسیر جنوبی برای کشور در دوره پسابرجام بهره برد؟ یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که ایران با توجه به منابع غنی و فاصله کمی که تا مرکز اروپا دارد، می‌تواند با توسعه زیرساخت‌ها و حل برخی چالش‌های فرارو از این فرصت حداکثر استفاده را برده و به عنوان یک شریک راهبردی انرژی اتحادیه اروپا معرفی شود. ورود ایران به مسیر جنوبی ورودی انرژی اتحادیه اروپا و عملیاتی شدن آن نیازمند برطرف ساختن برخی موانع و چالش‌های اصلی از جمله عادی‌سازی روابط با ترکیه، اعتمادسازی در جهت جذب سرمایه‌گذاران اروپایی در زیرساخت‌های انرژی ایران و همچنین قاعده‌مند ساختن روابط و ترجیحات دوجانبه امنیتی بین ایران و روسیه است.
)