راهبرد رسانه ای آمریکا در مورد برنامه هسته ای ایران ( 2020-2017)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری روابط بین الملل، دانشگاه آزد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

2 دانشیار گروه روابط بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران، نویسنده مسئو ل

3 دانشیار گروه علوم ارتباطات و کسب و کار ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد اصفهان (خوراسگان)، ایران

چکیده

در طی یک سده اخیر رسانه از جمله مهمترین عرصه‌های رقابت قدرت‌های جهانی بوده و به‌خصوص در طول دو دهه اخیر، فضای مجازی به عنوان یکی از روبه‌رشدترین بخش‌های رسانه وارد عرصه تاثیرگذاری در روابط بین‌الملل گشته است. فضای مجازی، اصطلاحی نسبتا جدید است که برای تعریف گستره‌ای از ابزارها یا فناوری‌های شبکه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. جنبه‌های تاثیر رسانه و فضای مجازی بر سیاست خارجی، با توجه بـه نقـش آن در مناسبات میان دولت‌ها، سازمان‌های بین‌المللی و سیاستمداران، از حوزه‌های تأثیرگذار و چالش‌برانگیز است که زمینه را برای انعکاس اولویت‌ها، ارزش‌ها و ایده‌های آنان فراهم نموده است. با توجه به اهمیت برنامه هسته‌ای در راهبرد آمریکا نسبت به ایران، مقاله حاضر در پی پاسخ به این پرسش است که راهبرد رسانه‌ای ایالات متحده در قبال برنامه هسته‌ای ایران در فاصله سال‌های 2017 تا 2020 چه بوده است. پژوهش حاضر در تلاش است تا با استفاده از نظریه‌های مرتبط با فضای مجازی به بررسی تحلیل مضمون راهبرد رسانه‌ای و فضای مجازی آمریکا درباره برجام در فاصله سال‌های 2017 تا 2020 بپردازد. برای پاسخ به این مسئله با استفاده از روش کیفی و بکارگیری تحلیل شبکه مضامین، تلاش شده تا راهبرد رسانه‌ای آمریکا از مهمترین شبکه اجتماعی مورد استفاده رئیس‌جمهور وقت این کشور دونالد ترامپ استخراج گردد. یافته‌های این پژوهش بیانگر شش مضمون اصلی در خصوص راهبرد رسانه‌ای آمریکا در مورد مسئله برجام و ایران است که عبارتند از: «تهدید و ارعاب»، «تحقیر و توهین»، «توسل به قانون»، «خودستایی»، «سرخوردگی و اذعان به شکست» و «ایران‌هراسی».

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

US media strategy on Iran's nuclear program

نویسندگان [English]

  • suhair saeedzadeh 1
  • Mahnaz Godarzi 2
  • Faezeh Taghipuor 3
1 PhD Student in International Relations, Islamic Azad University, Isfahan Branch (Khorasgan), Isfahan, Iran
2 Associate Professor, Department of International Relations, Islamic Azad University, Isfahan Branch (Khorasgan), Iran ,Author
3 Associate Professor, Department of Communication and Business Sciences, Islamic Azad University, Isfahan Branch (Khorasgan)
چکیده [English]

Over the last century, the media has been one of the most important areas of competition for world powers, and especially during the last two decades, cyberspace has entered the field of influencing international relations as one of the fastest growing segments of the media. Cyberspace is a relatively new term used to describe a wide range of networking tools or technologies. Aspects of the impact of media and cyberspace on foreign policy, due to its role in relations between governments, international organizations and politicians, is one of the most influential and challenging areas that has provided the basis for reflecting their priorities, values and ideas. Given the importance of the nuclear program in US strategy toward Iran, this article seeks to answer the question of what was the US media strategy towards Iran's nuclear program between 2017 and 2020. The present study seeks to use theories related to cyberspace to examine the thematic analysis of the US media and cyberspace strategy on JCPOA between 2017 and 2020. To answer this question, using a qualitative method and using network analysis of themes, an attempt has been made to extract the US media strategy from the most important social network used by Donald Trump. The findings of this study identify six main themes in the US media strategy on the issue of JCPOA and Iran: "threats and intimidation", "humiliation and insult", "recourse to the law", "boasting", "frustration and acknowledging "Defeat" and "Iranophobia".

کلیدواژه‌ها [English]

  • US
  • Media Strategy
  • Cyber Space
  • Iran
  • JCPOA
  • Thematic Analysis

مراجع

جعفری نژاد، مسعود (1398). دیپلماسی رسانه‌ای آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران در دوران پسا داعش. فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، 11(38). 151-175.
سیاح، احمد (1393). خط‌مشی‌گذاری برای کاربست رسانه در جهت نافذ کردن شأن سرمایه معنوی به‌مثابه یک مزیت راهبردی در سازمان دانشگاه تهران. پایان‌نامه کارشناسی ارشد مدیریت رسانه دانشگاه تهران، استاد راهنما: علی‌اصغر پورعزت.
دهقان بنادکی، فاطمه. نصیری زاده، نوید (1398). چالش‌های فضای مجازی و راهکارهای سیره رضوی، همایش علمی فرهنگ رضوی و بانوان فرهیخته و نیکوکار- بزرگداشت بانو ستی فاطمه، یزد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
سلطانی فر، محمد. هاشمی، شهناز. خانزاده، لیلا (1391). نقش دیپلماسی رسانه‌ای در حفظ منافع ملی کشور. فصلنامه راهبرد اجتماعی و فرهنگی ۱ (4). 197-224.
سلیمی، حسین. وهاب پور، پیمان (1397). توئـیـپلـماسـی؛ بازنمایی سیاست خارجی ایران در توئیتر. مطالعات رسانه‌های نوین، 4(14). 66-108
فرهنگی، علی‌اکبر. قرائتی، علیرضا. کربلایی حاجی اوغلی، حسن (1394). دیپلماسی دیجیتال و روابط میان دولت‌ها در جوامع معاصر. مطالعات رسانه‌ای، 9 (1) (پیاپی 24). 89-99.
مک‌کوایل، دنیس (1387). مخاطب‌شناسی. ترجمۀ مهدی منتظرقائم. تهران: مرکز مطالعات و توسعه رسانه‌ها.
مهدی زاده، سید محمد (1389). نظریه‌های رسانه: اندیشه‌های رایج و دیدگاه‌های انتقادی. چاپ اول، تهران: نشر همشهری.
نعمتی انارکی، داود. ضیایی پرور، حمید. صادقی، جعفر (1399). سنجش سواد اطلاعاتی کارکنان مشاغل خبری صداوسیما در عصر دیجیتال. فصلنامه علمی رسانه‌های دیداری و شنیداری، 14(2). 167-190.
نوازنی، بهرام. عبادی، زهرا (1396). بررسی تأثیر قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران بر اهداف و منافع راهبردی آمریکا در عراق نوین. فصلنامه علمی تحقیقات سیاسی و بین‌المللی، 11(38)، 151-175.
Donald Trump loses social media megaphone (2021). Deutsche Welle (DW). Available at: www.dw.com/ en/donald- trump- loses-social-media-megaphone/ a-56158414
Adesina, O. S. (2017). Foreign policy in an era of digital diplomacy. Cogent Social Sciences, 3(1), 1297175.10.22085/javm.2020.204104.1411
Ahern, Liz & Feller, Joseph & Nagle, Tadhg. (2016), Social media as a support for learning in universities: an empirical study of Facebook Groups, Journal of Decision System, Vol 25, pp. 35-49. Taylor & Francis Group.
Berkman, P. A., Lang, M. A., Walton, D. W., & Young, O. R. (2011). Science diplomacy. Antarctica, Science and the Governance of International Spaces.‏
Bjola, C., & Kornprobst, M. (2018). Understanding international diplomacy: theory, practice and ethics. Routledge.‏
Bovet, A., Morone, F., & Makse, H. A. (2018). Validation of Twitter opinion trends with national polling aggregates: Hillary Clinton vs Donald Trump. Scientific reports, 8(1), 8673.‏
Braun, V. & Clarke, V. (2006), “Using thematic analysis in psychology”,Qualitative Research in Psychology, Vol. 3, No. 2, Pp. 77-101.
DePaula, N., Dincelli, E., & Harrison, T. M. (2018). Toward a typology of government social media communication: Democratic goals, symbolic acts and self-presentation. Government Information Quarterly, 35(1), 98-108.‏
Dumčiuvienė, Aušra (2016), “Twiplomacy: the meaning of social media to public diplomacy and foreign policy of Lithuania”, Lithuanian Foreign Policy Review, vol. 35.
Haidar, J. I. (2017). Sanctions and export deflection: evidence from Iran. Economic Policy, 32(90), 319-355.‏
King, N., & Horrocks, C. (2010), Interviews in qualitative research, London: Sage.
Kurbalija, J. (2008). The World Summit on Information Society and the Development of Internet Diplomacy. In Global Governance and Diplomacy (pp. 180-207).
Livingston, D., & Boyd, E. (2010). Correlates and Consequences ofInternalized Stigma for People Living with Mental Illness: A Systematic Review and Meta-analysis. Social Science & Medicine, 71, 2150-2216.
Mingst, K. A., McKibben, H. E., & Arreguin-Toft, I. M. (2018). Essentials of international relations. WW Norton & Company.
Monti, F., Frasca, F., Eynard, D., Mannion, D., & Bronstein, M. M. (2019). Fake News Detection on Social Media using Geometric Deep Learning. arXiv preprint arXiv:1902.06673.‏
Pond, P., & Lewis, J. (2019). “Riots and Twitter: connective politics, social media and framing discourses in the digital public sphere”. Information, Communication & Society, 22(2), 213-231.‏.
Rao, H. N. (2019). The role of new media in political campaigns: A case study of social media campaigning for the 2019 general elections. Asian Journal of Multidimensional Research (AJMR), 8(4), 228-240.‏
Šimunjak, M., & Caliandro, A. (2019). Twiplomacy in the age of Donald Trump: Is the diplomatic code changing?. The Information Society, 35(1), 13-25.‏
Yakushiji, T. (2009). The potential of science and technology diplomacy. Asia-Pacific Review, 16(1), 1-7.‏

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار