از جمله مهم‌ترین مؤلفه‌های تحول در هر کشور، تغییر صف‌بندی نیروهای اپوزیسیون داخلی و امکانات آنها برای تحرک و بازتعریف جایگاه خود در ساختار سیاسی و هِرم قدرت موجود است. بنابراین بررسی هرگونه تغییرِ در جایگاه و عملکرد نیروهای اپوزیسیون، کمک فراوانی به درک تحولات احتمالی جهت‌گیری سیاسی هر کشور در دو عرصۀ داخلی و خارجی و نیز بررسی تغییرات آتی در آن کشور می‌کند براین اساس در کشورهای خاورمیانۀ عربی نیز بررسی جهت‌گیری نیروهای اپوزیسیون، درک تحولات احتمالی در ساختارهای سیاسی موجود را آسان‌تر می‌کند. لذا در این پژوهش به بررسی دو نیروی عمدۀ اپوزیسیون خاورمیانۀ عربی یعنی اسلام‌گرایان و لیبرال ـ دموکرات‌ها و ایستار هر یک از آنها و چگونگی رابطۀ متقابل آنها می‌پردازیم. به‌علاوه رابطه و نحوۀ تعامل دولت با این نیروها تا آنجا مورد بررسی قرار خواهد گرفت که به فهم جامع‌تری از جایگاه هر یک از این نیروها در ساختار سیاسی و تأثیر آن بر رابطۀ متقابل آنها کمک کند. پس از بررسی جداگانۀ سابقه و وضعیت هر یک از این دو نیرو، رابطۀ متقابل آنها مورد بررسی قرار می‌گیرد و پیش‌بینی‌هایی دربارۀ آینده مطرح خواهد شد.
احمدیان, حسن, & حافظیان, محمدحسین. (1388). صف‌بندی نیروهای اپوزیسیون در خاورمیانۀ عربی؛ اسلام‌گرا یا لیبرال ـ دموکرات؟. فصلنامه روابط خارجی, 1(4), -.
MLA
حسن احمدیان; محمدحسین حافظیان. "صف‌بندی نیروهای اپوزیسیون در خاورمیانۀ عربی؛ اسلام‌گرا یا لیبرال ـ دموکرات؟". فصلنامه روابط خارجی, 1, 4, 1388, -.
HARVARD
احمدیان, حسن, حافظیان, محمدحسین. (1388). 'صف‌بندی نیروهای اپوزیسیون در خاورمیانۀ عربی؛ اسلام‌گرا یا لیبرال ـ دموکرات؟', فصلنامه روابط خارجی, 1(4), pp. -.
VANCOUVER
احمدیان, حسن, حافظیان, محمدحسین. صف‌بندی نیروهای اپوزیسیون در خاورمیانۀ عربی؛ اسلام‌گرا یا لیبرال ـ دموکرات؟. فصلنامه روابط خارجی, 1388; 1(4): -.
)