این مقاله کنکاشی درخصوص جنبش جهان سوم گرایی درعرصه روابط بین الملل است. در حالی که تاریخچه این حرکت ارایه می شود محدودیتها و فرصتهای فراسوی آن نیز مطرح خواهد شد. این جنبش به عنوان یک پدیده تاریخی دارای نسلهای گوناگونی است که می توان گفت زاییده ایده ها و فعالیتهای مختلف ملی گرایانی است که پیشقراول جنبشهای ضداستعماری بودند. در این برهه تفاسیر گوناگونی از سنتها و هنجارهای فرهنگی قبل از استعمار آمیخته بامارکسیسم و سوسیالیسم ارایه شد مضافاً اینکه دیدگاه های غربی مبتنی بر نوگرایی و توسعه نیز مورد استفاده قرارمی گرفت. در این نوشتار نشان داده خواهد شد که چگونه این جنبس به دلیل پارادوکسهای موجود در پاردایم استعمار زدایی و اقتصاد سیاسی دوران جنگ سرد رو به افول گذاشت. ایده اصلی این است که اگر چه ایده جنبش جهان سوم گرایی با فرازو نشیبهای زیادی مواجه شده است اما هنوز در روند تنازعات شمال– جنوب در قرن حاضر تاثیر گذار می باشد.
)