بررسی روند مدیریت بحران مربوط به جزایر تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی در سال‌های 1971 - 1968 با نگاهی به تئوری پختگی بحران زارتمن

نویسنده

چکیده

سئوال اصلی مقاله حاضر این است که آیا بحران مربوط به جزایر سه‌گانه در سال 1971، همزمان با خروج نیروهای بریتانیا از خلیج‌فارس، از مولفه‌های تئوری پختگی بحران زارتمن برای حل نهایی برخوردار بود و در صورت مثبت بودن پاسخ، شروع مجدد بحران در سال 1992 چگونه ارزیابی می‌شود؟ فرضیه مقاله این است که بحران مربوط به جزایر از تمامی ویژگی‌ها و مولفه‌های لازم برای پختگی شامل پختگی بحران، رسیدن زمان، وجود فرمول حل کننده و وجود میانجی صادق و حل آن در سال 1971 بهره‌مند است؛ منتهی خلل در مولفه چهارم این نظریه یعنی وجود میانجی صادق (بریتانیا)، موجب حل نشدن کامل بحران و باقی ماندن زمینه‌های ظهور مجدد بحران شد.

کلیدواژه‌ها