ظهور قدرت های متوسط نوظهور در خاورمیانه جدید: امارات متحده عربی و قطر

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار روابط بین الملل، گروه علوم سیاسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.

چکیده

نظم منطقه‌ای پس از ناآرامی‌های عربی که از آن با عنوان خاورمیانه جدید یاد می‌شود شاهد نقش‌آفرینی بازیگران متوسط نوظهور همچون قطر و امارات متحده عربی است. از منظر مولفه‌های قدرت این دولت‌ها بر خلاف بازیگران متوسط بین‌المللی پیشین در منطقه نظیر ایران، مصر، عربستان، عراق و سوریه فاقد استانداردهای لازم برای تبدیل شدن به بازیگران منطقه‌ای هستند. حال سوال این است چرا این بازیگران دامنه فعالیت خود را از زیر نظام منطقه‌ای خلیج فارس به نظم منطقه‌ای خاورمیانه در معنای موسع آن گسترش داده‌اند. در این ارتباط، به نظر می‌رسد عدم تسری ناآرامی‌های عربی در اوائل دهه 2010 به امارات و قطر این فرصت را برای آنها فراهم ساخت تا در پرتو تضعیف سایر رقبای درگیر این ناآرامی‌ها چون مصر یا سوریه به بازیگران منطقه‌ای تبدیل شوند. با این حال، بررسی سیر تحولی سیاست خارجی کشورهای مذکور از پیش از بروز ناآرامی‌های عربی گویای آن است که آنها در صدد تغییر جایگاه خود در نردبان روابط بین‌الملل منطقه بودند.. مقاله حاضر قصد دارد با اشاره به روند جابجایی قدرت در بین بازیگران منطقه‌ای طی دوره پسا ناآرامی عربی به طور عام و تمرکز بر الگوی‌های نوین حاکم بر سیاست خارجی دو قدرت متوسط نوظهور مورد اشاره به طور خاص، به پرسش فوق پاسخ دهد. این مهم در پرتو چارچوب مفهومی قدرت‌های متوسط منطقه‌ای در عرصه روابط بین‌الملل انجام خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The new emerging middle powers within the new Middle East: UAE and Qatar

نویسنده [English]

  • Mehdi Zibaei
Assistant Professor, Faculty of Social Science, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran
چکیده [English]

Ensuing the Arab Uprisings, regional order that is calling the New Middle East has gone through the playing of new emerging middle powers such as UAE and Qatar. From the component of power, these states unlike their predecessor as with Iran, Egypt, Saudi Arabia, Iraq, and Syria lack normal prerequisites for morphing into regional actors. The main question here is why these players have expanded the range of their actions from the Persian Gulf sub-system into the great Middle East. It seems that it did not spill over the Arab uprisings into UAE and Qatar provided the opportunity for them in the light of weakening other rivals such as Egypt and Iraq that engaged by this turmoil to morph into the regional actors. While studying the trajectory of changes in their foreign policy behaviors implies that ambitions for enhancing their ranks within the regional international relations ladder. This work intends to study the dislocating among regional players after the Arab uprisings and focusing on the dominant trends of both mentioned new emerging powers. This will do by the conception of regional middle powers in IR.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Middle power
  • Middle East
  • Regional power
  • UAE
  • Qatar

مراجع

  • آدمی، علی و رامین بخشی (1397). «روندهای الگویی سیاست خارجی امارت‌متحده عربی از 1971-2017». فصلنامه روابط خارجی.د10. ش.4. صص143-167.
  • احمدی، ابراهیم و حمیدرضا محمدی (1397). «تحلیل ژئوپولتیکی گسست روابط سیاسی عربستان و قطر و تأثیر آن بر آینده شورای همکاری خلیج فارس». فصلنامۀ مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی. ش28. صص187-206.
  • پاپ، رابرت و جوزف اس. نای (1392). قدرت و موازنه نرم در سیاست بین‏الملل. ترجمه: عسگر قهرمان‌پور. تهران: انتشارات پژوهشکده مطالعات راهبردی.
  • زیبائی، مهدی؛ سیمبر، رضا و احمد جانسیز (1398). «نقش آمریکا، روسیه و اتحادیه اروپا در خاورمیانه پساناآرام عرب». پژوهشنامۀ ایرانی سیاست بین‏الملل. س7. ش2. صص105-132.
  • سرخیل، بهنام (1395). «تطور دیپلماسی در قطر: از بی‌طرفی محافظه‌کارانه تا نفوذ هوشمند». فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، د12. ش35. صص127-156.
  • عالیشاهی، عبدالرضا؛ مسعودنیا، حسین و یونس فروزان (1396). «بررسی روابط سیاسی قطر و عربستان سعودی؛ از تبیین همگرایی تا گسست سیاسی (از بیداری اسلامی تا بحران قطع روابط سیاسی در ژوئن 2017)». فصلنامۀ مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی. د7. ش24. صص49-72.
  • نای، جوزف اس. (1392). آینده قدرت. ترجمه: احمد عزیزی. تهران: نشر نی.
  • Akpınar, P. (2015). Mediation as a foreign policy tool in the Arab Spring: Turkey, Qatar and Iran. Journal of Balkan and Near Eastern Studies, 17(3), 252-268.
  • Almezaini, K. S. (2012). The UAE and foreign policy: foreign aid, identities and interests. Routledge.
  • Bergenwall, Samuel. (2019). “Turkey, United Arab Emirates and other Middle Eastern States - Middle Eastern Base Race in North-Eastern Africa”. FOI, at https://www.foi.se/report-summary? reportNo=FOI%20Memo% 206809 (accessed January 8, 2021).
  • Fenton-Harvey, Jonathan. (2020). “What Drives the United Arab Emirates’ War on Political Islam?”. Inside Arabia, at https://insidearabia.com/ what-drives-the-united-arab-emirates-war-on- political- islam/ (accessed January 8, 2021).
  • Hassan, Islam. (2020). The UAE: A Small State with Regional Middle Power Aspirations. In Adham Saouli (ed.). Unfulfilled Aspirations Middle Power Politics in the Middle East. New York: Oxford University Press.
  • Kamrava, M. (Ed.). (2011). The International Politics of the Persian Gulf. Syracuse University Press.
  • Kamrava, M. (2011). Mediation and Qatari foreign policy. The Middle East Journal, 65(4), 539-556.
  • Kamrava, M. (2015). Qatar: Small state, big politics. Cornell University Press.
  • Katzman, K. (2013, October). The United Arab Emirates (UAE): Issues for US Policy. LIBRARY OF CONGRESS WASHINGTON DC CONGRESSIONAL RESEARCH SERVICE.
  • Kruse, M. (2016). Countering violent extremism strategies in the Muslim world. The annals of the American academy of political and social science, 668(1), 198-209.
  • MacFarquhar, N. (2006). Hezbollah’s Prominence Has Many Sunnis Worried.  New York Times, at http://www.nytimes.com/2006/08/04/world/ middleeast/04muslims.html (accessed January 8, 2021).
  • Mason, Robert. (2020). Small-State Aspirations to Middlepowerhood: The Cases of Qatar and the UAE”. In Adham Saouli (ed.). Unfulfilled Aspirations Middle Power Politics in the Middle East. New York: Oxford University Press.
  • Miller, R., & Verhoeven, H. (2020). Overcoming smallness: Qatar, the United Arab Emirates and strategic realignment in the Gulf. International Politics, 57(1), 1-20.
  • Okuduci, Idris. (2020). “UAE closely cooperating with Assad regime for 2 years”. Anadolu Agency, at https://www.aa.com.tr/en/middle-east/uae-closely-cooperating-with-assad-regime-for-2-years/1902688 (accessed January 8, 2021).
  • Radoman, J. (2018). Small states in world politics: State of the art. Journal of Regional Security, 13(2), 179-200.
  • Stark, A. (2020). Monarchs' Pawns?: Gulf State Proxy Warfare 2011-Today. New America.
  • Shayah, M. H. (2015). Economic diversification by boosting non-oil exports (case of UAE). J. Eco. Bus. Manage.(JOEBM), 3(7), 735-738.  
  • Ulrichsen, K. C. (2016). The United Arab Emirates: Power, Politics and Policy-Making. Taylor & Francis.
  • The Associated Press. (2019). “A look at foreign military bases across the Persian Gulf”, at https://apnews.com/article/e676e805b77347108068 afc160313e2d (accessed January 8, 2021).
  • TrendEconomy. (2019). “Qatar’s imports and exports”, at https:// trendeconomy.com/data/h2 /Qatar/ TOTAL (accessed January 8, 2021).
  • UNCTAD. (2020). “The World Investment Report”, at https://unctad.org/ system/ files/official-document/wir2020_overview_en.pdf (accessed January 8, 2021).
  • USA Today. (2019). “These are the 25 richest countries in the world”, at  https://www. usatoday.com/story/money/2019/07/07/richest-countries-in-the-world/39630693/ (accessed January 8, 2021).
  • Writer, Staff. (2016). “UAE’s Trade Links with China Said to Grow to $60bn by End-2016”. Arabian Business, at https://www.arabianbusiness.com/uae-s-trade-links-with-china-said-grow--60bn-by-end-2016-656950.html (accessed January 8, 2021).

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار